W sezonie letnim, wraz z wycieczkami do lasów, oraz terenów zalesionych zwiększa się zachorowalność na boreliozę. Czym jest ta enigmatycznie brzmiąca choroba? Borelioza to wyjątkowo groźna choroba, występująca także pod nazwą krętkowicy kleszczowej lub choroby z Lyme. Jak można zarazić się boreliozą? Boreliozę wywołuje bakteria Borrelia burgdorferi, która przenoszona jest przez kleszcze z rodzaju Ixodes. Warto jednak wiedzieć, że borelię mogą przenosić także insekty, jak komary, muchy, wszy i pchły. Jakie objawy mogą wskazywać na zachorowanie na boreliozę? Tak naprawdę sprecyzowanie uniwersalnej listy symptomów boreliozy jest niemożliwe.
Choroba ta atakuje różne organy, wywołując tym samym różnorodne reakcje. Pierwsze objawy są trudne do ustalenia. Jedynym pierwszym i sprawdzonym symptomem jest tzw. rumienień wędrujący, oznaczający zmianę skórną, znajdującą się w bardzo różnych miejscach. Warto wiedzieć, że rumień może wystąpić w zupełnie innym miejscu, niż nastąpiło ukąszenie, a w przypadku 33 % zachorowań w ogóle się nie pojawia, co tym samym utrudnia diagnostykę. Specyfiką tej zmiany skórnej jest to, że w początkowym stadium osiąga ona znaczące rozmiary, a w późniejszym etapie najzwyczajniej zanika. Innymi symptomami, które mogą wskazywać na boreliozę, są odczucia skórne (nagłe uczucie zimna, gorąca, oraz ostrego bólu bez wyraźnej przyczyny), jednostronny bądź obustronny paraliż twarzy, zmiany słuchowe, zaburzenia pracy mięśni (skurcze, dyganie lub dygotanie), osłabienie, zaburzenia psychiczne (depresja, dezorientacja, poczucie zagubienia), zaburzenia wzorku oraz problemy z wymową.
Należy nadmienić, że tego rodzaju objawy są najbardziej charakterystyczne, lecz nie koniecznie muszą wskazywać na boreliozę. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych symptomów należy niezwłocznie udać się do lekarza. Bardzo często w profilaktyce boreliozy pada pytanie, czy istnieje przeciw niej szczepionka. Niestety na chwilę obecną nie wymyślono leku, który pomógłby w skutecznym poczuciu bezpieczeństwa i ochronie przed boreliozą. Leczenie boreliozy. W leczeniu boreliozy stosuje się kilka podejść.
W przypadku wczesnej diagnozy najczęściej na podstawie występującego rumienia pacjentom przepisuje się antybiotyk, głównie doksycyklinę, który stosowany jest od tygodnia do nawet kilku miesięcy. Tego rodzaju terapia jest zazwyczaj skuteczna, jednak zdarzają się przypadki nieskuteczności antybiotyku, kiedy to następuje nawrót choroby. Innym dosyć kontrowersyjnym podejściem, jest leczenie przewlekłej boreliozy od trzech do kilku tygodni, a następnie określanie późniejszych objawów poboreliozowymi. Z takim podejściem nie zgadzają się głównie lekarze z International Lyme w Stanach Zjednoczonych, którzy ów zespół uznają za kontynuację boreliozy, a nie np. jej powikłania. W leczeniu istotną rolę odgrywa także wzmacnianie organizmu, poprzez permanentne wspomaganie białych krwinek i układu immunologicznego. Aby żaden krętek nie mógł przetrwać, stosuje się specjalne suplementy bogate między innymi w cynk, kwas foliowy, magnez, jod, oraz witaminy: A, B, B12, C, D3, E.
Odkleszczowe zapalenie mózgu, występujące także pod nazwą wiosenno-letniego zapalenia mózgu, to ostra wirusowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, przenoszona przez kleszcze. Objawy tej bardzo poważnej choroby mają charakter dwufazowy. W pierwszej fazie choroby objawy mogą przypominać niewinną infekcję żołądkową, grypę lub przeziębienie. Tego rodzaju stan objawia się ogólną niedyspozycją, gorączką ok 38oC, bólami głowy, mięśni, stawów, czasem wysypką i wymiotami. Fazę tę chory przechodzi zazwyczaj przez okres od 1 do 9 dni. Jeśli nie dojdzie w tym czasie do zajęcia układu nerwowego, chory może powrócić do zdrowia.
W przypadku drugiej fazy choroby, mogącej trwać od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy głównymi dolegliwościami są wymioty, światłowstręt, nagły skok gorączki (ok. 40oC), depresja, oczopląs, oraz podwójne widzenie, zaburzenia oddychania, niedosłuch, spadek ciśnienia krwi, zaburzenia świadomości, niedowład wiotki. Przeniknięcie wirusa do ośrodkowego układu nerwowego, wywołuje stan zapalny, niosący za sobą bardzo poważne następstwa. Zaburzenia w oddychaniu lub problemy z układem krążenia mogą być nawet przyczyną śmierci. Druga faza kleszczowego zapalenia mózgu objawami może przypominać wirusowe zapalenie opon mózgowych, przy czym jej przebieg jest zdecydowanie dłuższy i uciążliwszy dla pacjenta. Leczenie odkleszczowego zapalenia mózgu: w przypadku pierwszej fazy zaleca się leczenie objawowe, mające na celu uśnieżenia gorączki, stanów zapalnych, czy napadów padaczkowych. Druga faza wymaga natomiast hospitalizacji, która może oznaczać dla pacjenta bardzo długi okres leczenia.
Skuteczną ochroną przed Kleszczowym Zapaleniem Mózgu pozostaje szczepienie. Nad szczepieniem powinny się zastanowić szczególnie osoby narażone na ryzyko ukąszenia, a zatem pracujące lub aktywnie spędzające czas na terenach zalesionych. Szczepionka podawana jest domięśniowo. Szczepienie odbywa się przy użyciu preparatu Encepur, który przyjmowany jest w trzech dawkach. Pierwszą dawkę należy przyjąć się w wybranym przez siebie dniu, następną za miesiąc, a trzecią po upływie dziewięciu miesięcy od drugiej dawki. Należy pamiętać, że pełną ochronę na okres trzech lat gwarantuje nam tylko i wyłącznie przyjęcie wszystkich dawek. W tej kwestii nie ma mowy o żadnych uchybieniach. Po upływie tego czasu zaleca się także przyjęcie dodatkowej dawki uzupełniającej. Po tym czasie wskazane jest przyjęcie dawki uzupełniającej.
Komentarze